Het terugvinden van de balans tussen mannelijke en vrouwelijke energie: vanuit de vrouw
De angst voor het mannelijke, de angst voor de man op zich, de angst voor de mannelijke kracht, waar komt deze toch vandaan?
Als baby, of jong kind bestaat deze nog niet. Heb je geen angst voor de jongens om je heen. Je bent gelijk aan elkaar, en toch ook anders. Maar dat is allemaal oké. Je kunt het prima met elkaar vinden. Ieder zijn eigen interesses en verder helemaal prima. Je leeft fijn naast en met elkaar. Er zijn verschillen maar ook weer niet. Je voelt de verschillen niet. Niet in de vorm die je later verteld worden.
Als ik kijk naar mezelf is mijn angst voor het mannelijke ontstaan rond mijn tienertijd. En daarmee ook een angst voor het vrouwelijke.
Ik hoef daar niemand de schuld van te geven, het is iets wat in de maatschappij hangt. Logisch, kijkend naar de geschiedenis van de vrouw.
Maar goed.. Wat ik leerde door om me heen te kijken is om de man, de jongens, de mannelijke kracht, niet te vertrouwen. Grenzen aangeven, hartstikke mooi dat je dat wilt doen, maar joh, heeft toch geen zin. Ze walsen er toch wel overheen. (Dag mannelijke energie). Niet te korte rokjes aan, niet te veel blote buik, niet te veel met die heupen heen en weer, want dan lok je ze uit om wat met je te doen. (Dag vrouwelijke energie) Of je het nu wilt of niet. En als ze in de kroeg je kont aanraken moet je dat vooral zien als een compliment, en lief terug lachen.
Blijf vooral aardig, wees geen bad bitch, dan wordt er over je gepraat. Maar ga ook niet overal in mee, want dan wordt er ook over je gepraat en krijg je een naam.
Alles, alles wordt op slot gegooid. En de angst voor jongens werd, in mijn geval, groter en groter.
Én bevestigd. Want hoe meer je het verhaal de lucht in gooit, hoe meer verhalen er om je heen naar voren kwamen, hoe meer er in de media over gepraat werd, hoe meer je het in tijdschriften/boeken/films tegenkwam. En het uiteindelijk bevestigd werd door de jongens die je tegenkwam tijdens het stappen. Waarbij de ene meid een bad boy fantastisch vond, haakte ik er vrij snel op af.
Wat begon in mijn tienertijd, werd in het groeien naar mijn volwassen versie steeds groter en groter. De mannelijke kracht was iets wat ik eerder verafschuwde en bang voor was, dan dat ik het zou omarmen. Ik zag geen zelfbewustzijn, ik zag mannen die over je grenzen heen walsen. Waar je beter aardig tegen kunt zijn, want dan blijf je veilig.
Bijzonder genoeg kwam ik op vrij jonge leeftijd de jongen tegen waar ik me veilig genoeg bij voelde om verliefd op te worden, en me voor open te stellen.
Met die jongen, toen inmiddels man, mocht ik ook nog twee jongens op de wereld zetten. Like Universe was saying: Well Lin, it’s time to shift that thought about boys..
Nu, 20 en 10 jaar later zie ik in hoe bang ik toen was voor jongens, en hoe bang ik nu nog kan zijn voor mannelijke energie.
Zo ben ik liever niet alleen met een man, of in een omgeving waar veel mannen zijn. Ga ik liever met een grote boog om dat soort situaties heen. (Grappig genoeg is dat anders wanneer een man voor een sessie komt, dat sta ik in mijn eigen kracht. Maar ook daar moest ik mijn plek in vinden)
Inmiddels zie ik langzaam in waar het vandaan komt. En zie ik ook in dat ik de juiste mannelijke krachten in mezelf daarmee nooit durfde te zien. Ik ben liever aardig, sta liever voor iedereen klaar, ipv dat ik grenzen stel en een bad bitch genoemd kan worden.
Maar dat ga ik voor mezelf niet volhouden. Het stellen van grenzen is nodig. Of dit nu een grens is naar een man, een vrouw, een kind of situatie.
Ik ging altijd veel liever met de feminine in mij mee dan met de masculine. Terwijl.. We hebben allemaal beide energieën door ons heen lopen. En dat is niet voor niets.
De karakteristieken van de devine masculine zijn:
– zelfbewustzijn (ik)
– ruimte innemen
– ontvangen
– nee zeggen
– opkomen voor jezelf
– zelfvertrouwen
Dat wat je als kind al voelde, was kloppend. Je wist het al. Maar ergens a long the way ben je het vergeten. Door beelden, door verhalen, door het leven. We mogen weer terug naar de herinnering. We mogen weer terug naar de mannelijke krachten icm met de vrouwelijke krachten in ons. Het stellen van grenzen icm het voelen van emoties, en alles in between of wat daar nog meer mee geconnect is.
Wanneer vrouwen de mannelijke energie in hunzelf toelaten worden zij zelfbewuste, liefdevolle en krachtige vrouwen. Dit zijn de vrouwen die uit de overlevingsmodus stappen.
Dat gaat niet zomaar, en niet zonder slag of stoot. Dat gaat ook niet door het alleen in je hoofd te bedenken. Dat gaat door steeds meer en meer te zakken naar je lijf, naar je buik. De vrouwelijke wond, de angst voor de mannelijke energie, ligt in de buik van de vrouw. Breng je bewustzijn naar je buik, en voel hoeveel power daar ligt. Visualiseer het vuur wat daar ligt. De kracht. En voel hoeveel power er in jou zit. Hoe jij hier bent om het leven te leiden wat jíj wilt. Hoe jij de stappen mag zetten om dat leven te leven op joúw voorwaarden.
♡