Het volgen van mijn gevoel: hoe die vaak niet logisch is
Lost in translation. Dat is wat er regelmatig gebeurd met mijn gevoel en het uiten van mijn gevoel. Of misschien nog beter gezegd, het volgen van mijn gevoel.
Ik voel. Ik voel heel veel. En waarschijnlijk heb ik dit al mijn hele leven gedaan. En helemaal in mijn eerste jaren hier op aarde. Alleen kan ik het mij niet meer herinneren. Ik heb er geen bewuste herinneringen van. Nog steeds niet.
Wel komen er steeds meer flarden voorbij. Voornamelijk uit mijn tiener en twintiger jaren. De tijden dat je je sowieso al lost voelt omdat er zoveel je kant op komt. Dus schuif je het maar af op pubertijd, of andere “logische” reden/verhaal.
Maar wat die flarden mij laten zien is hoe vaak ik mij niet begrepen heb gevoelt. En daarmee, hoe vaak ik niet naar mijn eigen gevoel heb geluisterd. Met de simpele reden, dat ik mijn gevoel niet altijd evengoed kon onderbouwen in woorden. En nog steeds is dit het geval. Loop ik regelmatig tegen het feit aan dat ik mijn eigen gevoel niet volg, maar automatisch iemand anders volg. Want die heb ik altijd al gevolgd en vertrouw ik voor de volle 100%, of omdat ik vriendelijk/aardig/de goede vrouw/moeder/partner/vriendin/of verzin een ander label, moet zijn. Dat laatste moet ik niet van degene die tegenover me staat. Dat laatste moet van mezelf. Het syndroom van het altijd aardige meisje willen zijn. En daarmee volgzaam zijn. En soms denken dat je knettergek bent. Omdat je gevoel iets heel anders zegt als wat ‘normaal’ is in de maatschappij.
In twee weken ben ik drie keer tegen mijn gevoel in gegaan. (Waar ik mij bewust van was) Twee keer uitte dit in mega frustratie, boosheid en uiteindelijk verdriet. Zo negeerde ik mijn gevoel compleet omdat ik dacht de goede schoondochter uit te moeten hangen. Niemand vroeg mij dat, this was just me being the nice girl I thought society wanted me to be.
De derde keer wilde ik opnieuw mijn gevoel negeren en mijn man volgen in, hoe simpel, hoe we ons rondje verder zouden lopen. Tot hij zei: Maar Lin, wat wil jij nu zelf?
Mijn eigen man die me er op moest wijzen dat ik eigenlijk een andere kant op wilde. Maar omdat ik geen logische verklaring had, echt niet, dacht ik dat het “beter” was om zijn idee te volgen ipv mijn idee.
Het volgen van mijn gevoel is a tough on. Een gevoel is een gevoel, daar zijn vaak geen woorden voor nodig. Zoals dat ik voel dat ik dat miertje ben wat maar niet vooruit komt, terwijl de rest van de mieren keihard aan het rondrennen zijn. Of bepaalde verbindingen met personen die ik bizar diep voel gaan, maar totaal niet logisch zijn. Een knuffel geven, out of the blue midden in een gesprek of zodra je iemand ziet, zonder dat daar een reden voor is. Of, heel simpel, rechtsaf voelt veel beter dan linksaf, maar waarom geen idee, het is niet perse korter.
Het is iets wat we mogen vertrouwen, zonder uit te leggen. Dat lukt prima in mijn praktijk, en ook in het doorgeven van boodschappen tijdens mijn readingen. Maar zonder woorden mijn gevoel volgen in het bijzijn van mensen, dat is voor mij nog steeds een lastige.
Ik kan iedereen de juiste message geven en de tools geven om die te volgen. Maar dit dóén, is de next level. Dan wordt het leven er in gegooid. Komt universe om de hoek met: Hé Lin, hoe doe je dat in deze situatie, en in deze, oh en we gooien deze er ook nog even in. Kun je dan ook bij je gevoel blijven. Ga maar proberen jij!
De lessen zijn hard. En er zullen nog heel veel frustratie momenten volgen, en heel veel tranen worden gelaten. De wonden van vroeger zullen opnieuw open gaan. Om te doorvoelen en nieuwe keuzes te maken. Om vanuit daar meer en meer mijn gevoel te durven volgen. Zonder een logische verklaring, zonder woorden. Zonder lost in translation te zijn. Maar gewoon omdat de mensen om mij heen weten dat mijn gevoel kloppend is, voor mij. En ik deze mag volgen, voor mij. Net als dat ik respect heb voor hun gevoel, en hoe zij deze voelen dat ze mogen volgen. Of dit nu dezelfde weg is als dat ik ga of een ander pad. Of dit nog met frustratie gaat, (hallo ego) of helemaal smooth…
Gevoel heeft geen translation nodig. Alleen vertrouwen. Dan groeit ze, en wordt ze sterker.
♡