De laatste tijd ben ik niet bezig met wat mijn purpose is.
Of mezelf verbeteren. Of: Ik moet beter worden. Ik moet mezelf blijven ontwikkelen om beter te worden, lichter te worden, positiever te worden.

Nee! Ik ben bezig met de zelfkennis over… mezelf: wie ben ik? Wie ben ik in mijn kern? 

Wie ben ik als alle lagen er af zijn? Wie ben ik zonder mijn gezin? Wie ben ik zonder mijn familie waar ik mee opgegroeid ben? Wie ben ik zonder mijn vriendinnen? Wie ben ik zonder mijn vrienden? Wie ben ik zonder de belangrijkste mensen in mijn leven? Wie ben ik, in de kern van mijn hart, in mijn ziel? Wie ben ik in mijn aller allerdiepste kern? Wie ben ik als ik helemaal alleen ben? Wie ben ík…?
Niet om beter te worden. Maar om te ontdekken wat er allemaal in mij zit. Wat een prachtig hart vol liefde. Een vrouw vol vertrouwen. Een ziel die alleen maar het allermooiste voor en met mij wilt; leven vanuit liefde en vertrouwen, hoe de weg ook loopt, hoe het leven ook loopt.

Dat is waar ik me de laatste tijd mee bezig houd. Hoe mooi is het al en hoeveel moois zit er in.

Deze weg van mezelf steeds beter leren kennen, van zelfkennis, zal niet stoppen. Het zal een oneindig proces zijn. Ups & downs. And that’s fine.

♡