steeds vaker komen ze voorbij
Steeds vaker komen ze voorbij, niet alleen wanneer ik er op in tune, ook wanneer ik door het bos loop, op een bankje zit,
of op het gras zit in onze tuin. Zinnen, stemmen, verhalen, personen.
De eerste keer dat het spontaan door kwam vond ik dat best wel spannend. Het was net of er een man naast me stond die begon te kletsen, met m’n ogen kon ik hem niet zien, maar ik kon hem wel voelen en horen.
Nog steeds vind ik dit wel spannend: ben ik gek geworden? Dit gelooft toch niemand? Ja hor Linda, you are losing it now!!
Dat is mijn mind, die er doorheen schreeuwt en die angst om op de brandstapel gegooid te worden nog even opvoerdt.
En toch weet ik, voel ik, dat ze er zijn. Gidsen, zielen, spirits, hogere zelfen, universe, name it zoals je wilt. Ze zijn er. Altijd. Altijd geweest ook. En hoe meer ik me er voor open zet, hoe meer ik ze kan horen en voelen. Ook tijdens het schrijven van dit. Ik voel ze gewoon om me heen zitten.
Tijdens een meditatie heb ik ze wel eens rijen dik zien staan, rustig wachtend tot ik me meer en meer zou gaan openen. Niet trekkend, nee rustig wachtend. Ze weten namelijk wel dat het komt.
De angst gaat er langzaam af, en ik begin me er comfortabel in te voelen. Ik mag ontvangen wat zielen en gidsen te zeggen hebben, ik mag met ze communiceren en ik mag doorgeven wat er door komt. Ik begin er steeds meer plezier in te krijgen, en het vertrouwen dat dit klopt en wat ik doorkrijg/geef klopt.
Er mee naar buiten gaan, dit, zo delen, is a second thing (toch weer die brandstapel).
En nee ik ben niet de enige die dit kan. Sterker nog, jij hebt dit ook. Elk mens op aarde kan deze verbinding maken. Ik ben niet beter dan jij, ik ben niet gifted of verlicht of whatever. Laten we dat nu voor eens en voor altijd los laten. We zijn allemaal gelijk, bestaan allemaal uit liefde en wat ik kan kan jij ook.
Lesson one in talking with the spirits…
♡